‘MET ‘DAAN EN OLIVIA’ SCHREEF BEITSKE BOUWMAN EEN PRACHTIG FRAGIELE NOVELLE

Met ‘Daan en Olivia’ waagde Beitske Bouwman, filosofe en schrijfster van onder meer ‘Portrettensoep’ en ‘Kindengel’ zich na drie romans aan haar eerste novelle. En wat voor een. In slechts 128 pagina’s weet ze een tragisch liefdesverhaal neer te zetten, vol met diepere lagen en prachtige zinnen.

Daan en Olivia zijn geliefden met een geslaagde carrière, maar een minder geslaagde relatie. Ergernissen stapelen zich op. Daan trekt het niet langer en vertrekt, en ook Olivia gaat het huis uit. In deze tijd zonder elkaar ontdekken ze te laat dat de ergernissen eigenlijk best meevallen en de liefde overheerst.

Goed gekozen vorm

Bouwman beschrijft prachtig de ups en downs van iedere relatie en toont aan dat de kleine herinneringen tussen geliefden gekoesterd moeten worden. Ieder hoofdstuk wisselt van perspectief, waardoor de emoties van beide hoofdpersonen duidelijk zichtbaar worden. De afwisselend korte en lange zinnen tonen de fragiliteit en maken het geheel prettig leesbaar: ‘Ze hield van hem als hij koffie dronk. Zijn hand die reikt naar de koffie, hij strekt hem, vouwt zijn vingers om het kopje [..] mm, lekker, en dan een diepe zucht. Ze haatte hem als hij koffie dronk.’De vraag is of dit ook had gewerkt bij een dikkere pil, maar in deze novelle-vorm komt het goed tot zijn recht.

Universele boodschap

‘Daan en Olivia’ is echter meer dan het verhaal van een relatie, het is een universele boodschap over de liefde en een spirituele zoektocht waarin duidelijk Bouwmans achtergrond als filosofe zichtbaar wordt. Door zinnen als ‘Als er dan geen liefde meer is, dan maar pijn. Dan is er in ieder geval iets wat blijft, iets rauws, iets wat gevoeld kan worden.’ wordt het liefdesverhaal naar een hoger plan getrokken. Dat het verhaal tragisch eindigt, maakt dit des te duidelijker en mooier.’